Imię i nazwisko: Robert Chodur
Data i miejsce urodzenia: 5 czerwca 1965 r., Dębica
Wykształcenie:
PWST Wrocław Wydział Aktorski (1989 r.)
Ważniejsze role: -
"Kupiec wenecki" - Gratiano (reż. Tadeusz Minc, 1989)
- „Caligula” – Młody Scypion (reż. Jan Błeszyński, 1991)
- „Świętoszek” – Walery (reż. Józef Skwark, 1992)
- „O dwóch takich, co ukradli księżyc” – Placek (reż. Bogusława Czosnowska, 1992)
- „Nienawidzę” – R (reż. Bogdan Ciosek, 1993)
- „Bóg” – Debiliusz (reż. Mirosław Bork, 1993)
- „Lot nad kukułczym gniazdem” – Billy Bigbit i Rackley (reż. Jan Błeszyński, 1994)
- „Wesele” – Jasiek (reż. Bogdan Ciosek, 1994)
- „Skowronek” – Brat Ladvenu (reż. Jan Błeszyński, 1995)
- „Szewcy” – Czeladnik (reż. Bogdan Ciosek, 1995)
- „Zabawa” – N (reż. Jacek Lecznar, 1998)
- „Łysa śpiewaczka” – Pan Martin (reż. Robert Gliński, 1998)
- „Damy i huzary” – Rotmistrz (reż. Henryk Rozen, 2000)
- „Iwona, księżniczka Burgunda” – Szambelan (reż. Jacek Bunsch, 2000)
- „Noc Helvela” – On (reż. Wojciech Zeidler, 2000)
- „Oskar i Ruth” – Oskar (reż. Wojciech Zeidler, 2000)
- „Kontrabasista” – Kontrabasista (reż. Jacek Bunsch, 2001)
- „Garderobiany” – Norman (reż. Jacek Bunsch, 2001)
- „Mieszczanin szlachcicem” – Pan Jourdain (reż. Bartłomiej Wyszomirski, 2004)
- „Tango” – Stomil (reż. Jacek Bunsch, 2004)
- „Cafe Sax” – Czesio (reż. Cezary Domagała, 2004)
- „Balladyna” – Filon (reż. Katarzyna Deszcz, 2005)
- „Prywatna klinika” – Alek Bron (reż. Jerzy Bończak, 2006)
- „Moralność pani Dulskiej” – Pan Dulski (reż. Henryk Rozen, 2006)
- „Wszystko, co wiem o mężczyznach i kobietach” – Lolo (reż. Szymon Kuśmider, 2009)
- „Pan Tadeusz” – Wojski (reż. Irena Jun, 2009)
- „Odprawa posłów greckich” – Szlachcic polski (reż. Sławomir Gaudyn, 2010)
- „Słodkie lata 20., 30…” – Naczelnik Wydziału Grobownictwa, Mory, Rapaport (reż. Jan Szurmiej, 2011)
- „Edukacja Rity” – Frank (reż. Sławomir Gaudyn, 2011)
- "Śmierć pięknych saren" - Tatuś (reż. P. Szumiec, 2012)
- "Boguduchawinni" - Zbigniew Raczek (reż. K. Galos, 2013)
- "Sąsiedzi" - Gębaliński – sąsiad Radoszewskiego (reż. W. Śmigasiewicz, 2015)
Filmografia:
- "Bobok" (1990)
- „Enduro Bojz” (2000)
- „Fala zbrodni” (2008)
- "Babcia odjeżdża" (2010)
- "Prymas tysiąclecia"
Nagrody:
- VII Ogólnopolski Przegląd Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych – Nagroda za rolę brata Czapli w przedstawieniu „Willa dei misteri” (1989)
- Ogólnopolski Festiwal Teatrów Plenerowych – Grand Prix za rolę „N” w spektaklu „Nienawidzę” (1993)
- Nagoroda na Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych - "Nienawidzę"
- Wyróżnienie na Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych - "Oskar i Ruth"
- Nagroda Wojewody Rzeszowskiego (1996)
- Nagroda Zarządu Województwa Podkarpackiego za szczególne osiągnięcia w dziedzinie kultury i sztuki (2001)
- V Festiwal Komedii „Talia” – wyróżnienie w kategorii monodram za „Kontrabasistę” (2001)
- Wyróżnienie Młodzieżowego Jury na Międzynarodowym Zlocie Kontrabasistów (2003)
- Nagroda Prezydenta Miasta Rzeszowa (2003)
- Nagroda Prezydenta Miasta Rzeszowa (2011)
- Nagroda Zarządu Województwa Podkarpackiego w dziedzinie kultury
- Nagroda indywidualna za szczególne osiągnięcia (2013)
Kilka słów o mnie:
Odkąd pamiętam chciałem zostać aktorem. Najpierw występowałem w dziecięcym teatrzyku lalkowym. Później przyłączyłem się do teatru amatorskiego, który działał w domu kultury „Śnieżka” w Dębicy. W szkole brałem udział we wszystkich akademiach okolicznościowych i konkursach recytatorskich. Po liceum za pierwszym razem dostałem się do wrocławskiej szkoły teatralnej na wydział aktorski i od tamtej pory pracuję jako aktor. Po dyplomie zaczynałem na deskach Teatru Polskiego oraz w Teatrze OTO Kalambur we Wrocławiu. Gdy zostałem ojcem, wraz z żoną postanowiliśmy się przenieść na trzy lata w rodzinne strony, jednak zostałem tutaj do dziś. Teatr przede wszystkim jest dla mnie pracą. Jeśli ten rzemieślniczy zawód wykonuje się solidnie, ma się szansę na otarcie o prawdziwą sztukę. Jeżeli coś w tym rzemiośle uda się doprowadzić do perfekcji i ponad przeciętną normę, staje się to arcydziełem. Sądzę, że na całokształt tego, co prezentuje aktor, składa się praca wszystkich reżyserów. Nie powiedziałbym, że ktoś wniósł mniejszy lub większy wkład w to, jakim jestem teraz aktorem. Natomiast tworzenie kolejnego spektaklu jest pracą praktycznie od zera i kształtowaniem od podstaw zupełnie nowej osobowości postaci. Są reżyserzy, z którymi pracuje się lepiej, z innymi gorzej, ale generalnie sądzę, że od każdego twórcy można się czegoś nauczyć. Przez lata wcielałem się w mnóstwo różnorodnych postaci, ale szczególnie zapadła mi w pamięci tytułowa rola w spektaklu „Kontrabasista” w reż. Jacka Bunscha. Jak dotąd było to dla mnie największe wyzwanie. Do tej roli musiałem się błyskawicznie nauczyć grać na instrumencie. Najtrudniejsze było dla mnie granie wraz z orkiestrą i jednocześnie wygłaszanie monologu. Taka podzielność i wykonywanie kilku skomplikowanych czynności naraz to ciężkie zadanie dla aktora. Myślę, że nie można samemu się scharakteryzować. Zwykle mamy o sobie jak najlepsze mniemanie, ale tak naprawdę każda osoba, którą spotykamy, widzi i odbiera nas inaczej. Jeśli chodzi o moją osobą, ludzie podczas pierwszego kontaktu odnoszą bardzo negatywne wrażenie. Dopiero z czasem ich odbiór staje się pozytywny, a znajomość rozkwita w miarę upływu kolejnych dni i spotkań. Poza tym staram się niczego nie planować. Chcę spokojnie dożyć do następnego dnia, a to jest bardzo poważne zadanie. Jak się relaksuję? Najbardziej odprężają mnie prace wokół domu. Uwielbiam majsterkować i uprawiać ogród. Lubię również gotować, co widać (śmiech).
Obecnie występuję w spektaklach:
SZTUKA
Piaf
Kolacja dla głupca
Wyżej niż połonina. Saga w VI aktach